રિપોર્ટ: અનુજ ઠાકર
ગુજરાતી ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રીમાં માનસિક થ્રિલરનો નવો માપદંડ ગઢનાર દિગ્દર્શક કૃષ્ણદેવ યાજ્ઞિક પોતાની સુપરહિટ ફિલ્મ વશ બાદ ફરી એકવાર દર્શકોને અંધકાર અને ભયની દુનિયામાં ધકેલી દે છે – વશ લેવલ 2 સાથે.
વાર્તા અને પ્રસ્તુતિ
પહેલી ફિલ્મના પાત્રોને આગળ ધપાવતી આ સિક્વલ એક મોટા સ્તરે ડર, જુગુપ્સા અને અરેરાટીને કેન્દ્રમાં રાખે છે. આ વખતે વશીકરણ એક વ્યક્તિ સુધી મર્યાદિત નથી – પરંતુ સ્કૂલગર્લ્સની આખી ટોળકી તેના શિકાર બને છે. નિર્દોષ હાસ્યથી શરૂ થયેલી કથાની સફર ટૂંક સમયમાં લોહી અને આંસુઓમાં પરિવર્તિત થાય છે.
યાજ્ઞિકનો દિગ્દર્શન અભિગમ સ્પષ્ટ છે – Show, Don’t Tell. લાંબા સમય સુધી સંવાદ વિના ચાલતા દ્રશ્યોમાં પણ માત્ર ચહેરાની અભિવ્યક્તિ, કેમેરાવર્ક અને બેકગ્રાઉન્ડ મ્યુઝિક જ દર્શકને સીટ પરથી હલવા નથી દેતા.
અભિનયની વાત
જાનકી બોડીવાલા : મર્યાદિત હાજરી છતાં ખાલી આંખો અને ભયાનક સ્મિતથી ચોંકાવે છે.
હિતેન કુમાર : પાત્ર માટે કરેલી બોડી ટ્રાન્સફોર્મેશન અને ચોટદાર અભિનય.
હિતુ કનોડિયા : અવાજ અને આંખો વડે જ પ્રભાવ જમાવે છે.
મોનલ ગજ્જર, ચેતન દૈયા, પ્રેમ ગઢવી – પોતાના પાત્રોને ઊંડાણ આપે છે.
સ્કૂલગર્લ્સનું સમૂહ અભિનય ફિલ્મનું હ્રદય છે.
ટેકનિકલ પાસાં
કેમેરાવર્ક ફિલ્મની સૌથી મોટી તાકાત છે – એરિયલ શોટ્સ, શાર્પ ફ્રેમ્સ દર્શકોને અચંબે મૂકે છે. જોકે અમુક ક્લોઝઅપ્સ અને બ્રાઇટ લાઇટિંગ ફિલ્મની ડાર્ક ટોનને થોડું હળવું બનાવી દે છે.
બેકગ્રાઉન્ડ સ્કોર ક્યારેક ઓવરપાવરિંગ લાગે છે, પરંતુ ફિલ્મની થીમ સાથે મેલ ખાતો હોવાથી અસરકારક બને છે.
કેમ જોવી જોઈએ?
પરંપરાગત જમ્પ-સ્કૅર્સ આધારિત હોરરથી વિપરીત આ ફિલ્મ સાયકોલોજિકલ હોરર છે – જેમાં ભય ધીમે ધીમે અંદર ઉતરે છે અને આખી ફિલ્મ દરમિયાન દર્શકને પોતાના વશમાં રાખે છે.
વર્ડિક્ટ
વશ લેવલ 2 એ ગુજરાતી સિનેમામાં માનસિક થ્રિલરનું નવું મીલનો પથ્થર છે. જો તમને ડર, અરેરાટી અને મનોવૈજ્ઞાનિક આઘાત અનુભવવો ગમે, તો આ ફિલ્મ ચોક્કસ જોવી જોઈએ. પરંતુ નબળા દિલવાળાઓ માટે – આ સફર કઠિન બની શકે છે.
